Door Larry Rogers, CC BY-SA 2.0

10 meest iconische nummers van The Rolling Stones

Het kiezen van slechts tien iconische Rolling Stones nummers is geen gemakkelijke taak. Sterker nog, het is onmogelijk. De band maakt al meer dan zes decennia muziek en heeft een catalogus van hits verzameld die een grote invloed heeft gehad op de geschiedenis van de rockmuziek. Velen van ons zijn letterlijk opgegroeid met het luisteren naar de Stones. De Rolling Stones hebben gedurende hun carrière verschillende fasen doorlopen, van hun vroege, door blues geïnspireerde rock tot hun meer experimentele en psychedelische geluid eind jaren '60 en begin jaren '70 tot hun meer gepolijste en mainstream-georiënteerde werk in de jaren '80 en daarna. Met zoveel materiaal om uit te kiezen is het moeilijk om hun beste nummers tot slechts tien te beperken.

Maar er zijn enkele Rolling Stones nummers die zich onderscheiden van de rest, hetzij door hun pakkende melodieën, gedenkwaardige teksten of culturele betekenis. Deze nummers zijn tijdloze klassiekers geworden die ook nu nog aanslaan bij het publiek, en ze tonen het vermogen van de band om te vernieuwen en te evolueren terwijl ze trouw blijven aan hun rock and roll roots. In deze lijst belichten we tien van de meest iconische Rolling Stones nummers, samen met enkele interessante feiten en weetjes over elk nummer. Laat ons weten wat je van onze keuzes vindt!

1.- "Satisfaction" (1965 Out of Our Heads)

Dit nummer is een van de meest herkenbare en iconische rocksongs aller tijden met zijn kenmerkende riff en tekst die frustratie en een verlangen naar iets meer uitdrukt. Het is gecoverd door talloze andere bands, waaronder Otis Redding Devo en Britney Spears en is te horen geweest in talloze films en tv-shows.

De beroemde gitaarriff in "Satisfaction" was er bijna niet. Keith Richards schreef het nummer oorspronkelijk op een akoestische gitaar, maar was niet tevreden met het geluid. Hij speelde wat met de riff op een fuzz box en nam het vervolgens op een draagbare cassettespeler op, zodat hij het niet zou vergeten. Toen ze het nummer in de studio gingen opnemen, zou de riff aanvankelijk vervangen worden door een blazerssectie, maar Richards stond erop het te houden, en de rest is geschiedenis.

The Rolling Stones tijdens een concert in Oslo in 1965.
Øderud, Geen beperkingen, via Wikimedia Commons

2.- "Paint It Black" ( Aftermath 1966)

Met zijn beklemmende, op sitar geïnspireerde melodie en teksten over verdriet en verlies is "Paint It Black" een opvallend nummer uit de catalogus van de Stones uit het midden van de jaren zestig. Het is gecoverd door de meest uiteenlopende artiesten, van punkrockers The Cramps tot de klassieke pianist Lang Lang.

"Paint It Black" was een van de eerste nummers van een westerse band met de sitar, een instrument dat veel gebruikt wordt in traditionele Indiase muziek. Brian Jones, de multi-instrumentalist van de Stones, was degene die de sitar in de studio bracht en bespeelde op het nummer. Maar pas toen George Harrison van The Beatles het instrument later datzelfde jaar gebruikte op "Norwegian Wood" werd de sitar een populair instrument in de westerse rockmuziek. Het gebruik van de sitar op "Paint It Black" was een baanbrekende zet die hielp de grenzen van de rockmuziek te verleggen en het publiek kennis te laten maken met nieuwe geluiden en invloeden.

3.- "Jumpin' Jack Flash" (1968, Beggars Banquet)

Dit nummer is een klassiek rock volkslied, met zijn stuwende ritme en de iconische gitaarriff van Keith Richards. Het is gecoverd door uiteenlopende artiesten als Johnny Winter en Aretha Franklin, en werd naar verluidt geïnspireerd door Richards' tuinman.

"Jumpin' Jack Flash" werd geschreven in een turbulente tijd voor de Rolling Stones. De band had te maken met juridische en persoonlijke problemen, en hun vorige single, "She's a Rainbow," was niet goed ontvangen. De titel en de tekst van het nummer zouden zijn geïnspireerd door een bliksemflits die Richards tijdens een storm zag en die hij zich voorstelde als de geest van het overleden oprichtingslid Brian Jones, die terug in de groep sprong. Ondanks de uitdagingen waarvoor ze stonden werd "Jumpin' Jack Flash" een van de populairste en duurzaamste nummers van de Rolling Stones.

4.- "Sympathy for the Devil" (1968, Beggars Banquet)

De donkere, dreigende vibe van dit nummer en de sinistere zang van Mick Jagger maken het tot een van de meest memorabele nummers van de Stones. Het is gecoverd door artiesten als Guns N' Roses en Laibach, en is het onderwerp geweest van talloze literaire en filmische verwijzingen.

De tekst van "Sympathy for the Devil" werd geïnspireerd door het boek "De meester en Margarita" van de Russische romanschrijver Michail Boelgakov, waarin een personage voorkomt dat beweert de duivel te zijn. Jagger heeft gezegd dat hij ook werd beïnvloed door de politieke onrust en het geweld van de late jaren zestig, waaronder de moorden op Martin Luther King Jr. en Robert Kennedy. Het controversiële onderwerp van het nummer leidde ertoe dat het door sommige radiostations werd verboden en in andere media werd gecensureerd, maar het verstevigde ook de reputatie van de Rolling Stones als rebellen die niet bang waren om grenzen te verleggen.

5.- "Gimme Shelter" (1969, Let It Bleed)

Met een krachtige zang van Merry Clayton en een memorabele gitaarriff van Richards is "Gimme Shelter" een somber maar krachtig commentaar op de toestand van de wereld eind jaren zestig. Het is gecoverd door artiesten als Patti Smith en The Sisters of Mercy, en gebruikt in talloze films en tv-programma's.

De opname van "Gimme Shelter" was beroemd chaotisch. Clayton werd eigenlijk op het laatste moment ingeschakeld om de achtergrondzang te zingen, nadat Jagger had besloten dat de oorspronkelijke zangeres, Claudia Lennear, niet de juiste vibe bracht. Clayton, die toen hoogzwanger was, werd midden in de nacht naar de studio gereden en nam haar zang in een paar takes op. De onheilspellende sfeer van het nummer wordt ook versterkt door het gebruik van een vervormd gitaareffect, een "fuzz box " genaamd, dat Richards' gitaar een dreigende, bijna buitenaardse kwaliteit geeft.

6.- "Brown Sugar" (1971, Sticky Fingers)

De pakkende gitaarriff en de seksueel geladen tekst van dit nummer maken het tot een van de meest controversiële nummers van de Stones. Het is gecoverd door artiesten als Nina Simone en The Black Crowes en er is naar verwezen in talloze boeken en films.

De oorsprong van "Brown Sugar" is enigszins duister. Mick Jagger heeft gezegd dat het nummer is geïnspireerd door de slavenhandel en de uitbuiting van zwarte vrouwen, maar anderen hebben de tekst van het nummer bekritiseerd vanwege de openlijk seksuele en racistische inhoud. De openingsgitaarriff van het nummer, die een van de beroemdste in de rockgeschiedenis is geworden, zou geïnspireerd zijn door een riff van bluesgitarist Freddie King, maar Keith Richards heeft gezegd dat hij zich niet herinnert waar de riff vandaan kwam en dat het hem op een dag te binnen schoot toen hij op zijn gitaar aan het spelen was. Ondanks de controverse rond het nummer blijft "Brown Sugar" een van de populairste en duurzaamste nummers van de Rolling Stones.

7.- "Tumbling Dice" (1972, Exile on Main St.)

Met zijn aanstekelijke refrein en bluesy feel is "Tumbling Dice" een fanfavoriet en een klassiek voorbeeld van de vroege jaren 70 sound van de Stones. Het is gecoverd door artiesten als Linda Ronstadt en The Black Crowes, en gebruikt in films en tv-shows als The Sopranos en Casino.

De tekst van "Tumbling Dice" werd naar verluidt geïnspireerd door een gesprek dat Mick Jagger had met zijn huishoudster, die een fervent gokker was. Volgens Jagger vertelde ze hem dat "rolling the dice" een metafoor was voor de ups en downs van het leven, en hij besloot dat idee in het nummer te verwerken. De kenmerkende pianoriff van het nummer werd gespeeld door de vaste sessiemuzikant van de Stones, Nicky Hopkins, die eerder onder andere met The Beatles had gespeeld. Ondanks zijn populariteit werd "Tumbling Dice" nooit als single uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk, hoewel het wel een hit was in de VS.

8.- "Angie" (1973, Goats Head Soup).

Deze ballade heeft een prachtige akoestische gitaarmelodie en hartelijke teksten over verloren liefde. Het is gecoverd door artiesten als Tori Amos en The Rolling Stones zelf, in een opnieuw opgenomen versie voor hun live-album Stripped.

"Angie" zou gaan over David Bowie's vrouw, Angela, met wie Jagger een affaire zou hebben gehad. Jagger heeft deze bewering echter ontkend en heeft verklaard dat de naam "Angie" eenvoudigweg was gekozen omdat het paste bij de melodie van het nummer. Ondanks zijn populariteit werd het nummer nooit live uitgevoerd door de Stones tot 1998, toen ze het speelden tijdens hun Bridges to Babylon tournee. Het prachtige strijkersarrangement van het nummer werd gespeeld door Nicky Hopkins, en het is in de loop der jaren gebruikt in talloze films en tv-programma's.

Bert Verhoeff voor Anefo, CC BY-SA 3.0

9.- "Beast of Burden" ( 1978, Some Girls)

Met zijn soulvolle groove en gedenkwaardige refrein is "Beast of Burden" een opvallend nummer van de Stones aan het eind van de jaren '70. Het is gecoverd door artiesten als Bette Midler en Pearl Jam, en kwam voor in films als The Departed.

Keith Richards heeft verklaard dat het nummer oorspronkelijk was geschreven voor en over Bianca Jagger, de ex-vrouw van Mick Jagger. Mick Jagger heeft deze bewering echter ontkend en verklaard dat de tekst van het nummer geïnspireerd was op de hectische levensstijl van de band en de lasten die gepaard gaan met roem en fortuin. De memorabele gitaarriff van het nummer werd gespeeld door Richards op een Fender Telecaster, en het nummer is een vast onderdeel geworden van de liveshows van de band, vaak gespeeld als toegift.

10.- "Start Me Up" (1981 Tattoo You)

Dit nummer heeft een pakkende gitaarriff en een stuwende beat die het tot een klassiek stadionrock volkslied maken. Het is gecoverd door artiesten als R.E.M. en The Black Crowes, en is gebruikt in reclames voor producten als Windows 95 en de iPod.

Een interessant feit over "Start Me Up" is dat het eigenlijk eind jaren zeventig werd geschreven, maar pas in 1981 werd uitgebracht op het album Tattoo You. Het was oorspronkelijk bedoeld om op het album Some Girls uit 1978 te staan, maar de band vond dat het nog niet helemaal af was. Het succes van het nummer hielp Tattoo You om een van de meest commercieel succesvolle albums van de Stones te worden.

Keith Richards en Mick Jagger, concert in Rotterdam, 1982
Marcel Antonisse / Anefo, CC0, via Wikimedia Commons

Voor ons zijn dat tien van de meest iconische Rolling Stones songs, elk met hun eigen unieke kwaliteiten en culturele impact, ik hoop dat je het leuk vond.